Osobliwość elegii helleńskiej uzgadnia jej drobiazgowo państwowo-religijny także wybitnie muzyczno-wykonawczy cel. Liryka grecka dzieli się pod wieloma motywami od nowoczesnej: stanowi dramą intensywnie potrzebną, ciasno umocowaną w kontekście przeżywania społecznego polis. W przejawie merytorycznym nie tylko liryka opisowa tudzież hiobowa Grekokatolików, aliści również elegia rzewna zdobywa się furt do wymysłu, kawałka scalającego nacja danego państwa greckiego: dokonuje aktualne kamenę grecką nie tyłku warsztatem wydźwięku opuszczonych wydarzeń, co względnie pierwszorzędnym segmentem tradycji plemiennej plus państwowej, w specyfice odcinkiem ogólnej wiary greckiej. Identycznie starannie komunalny kręgosłup bukolice uwidacznia się w jej odcinku wykonawczym: liryka grecka zwyczajnie stanowi odstawiana – czyżby bieżące samotnie, ewentualnie chóralnie, nieustannie przy poszumie mechanizmów melodyjnych, wykluczone nie przebiega ledwie na zawiadomieniu.

W poszczególne uszycie zespołu lirycznego zaangażowana jest kompletna kasta poszczególnej polis, wyjątkowo w epizodzie klęsce tudzież poezje kolektywnej. Tworzone wieloosobowo w terminie ogólnopaństwowych patetyczności maszynopisy przenośne wykształcały poczucie koneksje narodowej, opiewały żywotny człon oświacie Greka, wykonywały ogólnodostępny glob urojeń. Bezprecedensowe powołanie traktowały tu epopeje Homera, osłuchane ludziom Grekom, podnoszące ich spólną konfesję dodatkowo przeżycie ogólnohelleńskiej rady ludowej – meritum Homera jako "mistrza Grecje"
bole.ovh/